Onze dames 1 speelden een top-tornooi in Marseille. Kapitein Sarina blikt even terug...
Na het behalen van de kampioenstitel wordt ons ploegje uitgenodigd door Handball Plan de Cuques
om mee te doen aan een sterk bezet handbaltoernooi. Onze trainer, Jo Delpire, is onmiddellijk in zijn
nopjes. En als Jo iets in zijn hoofd heeft, zal hij er alles aan doen om het te verwezenlijken. En wat zijn
we hem hier dankbaar voor! Want ondanks een aantal vergaderingen of dit toernooi wel een goed
idee is... denkend aan de financiële kost, de examenperiode, kans op blessures... vertrokken we
afgelopen vrijdag richting Marseille.
Vrijdag 15/12/2017
De vlucht naar Toulon verloopt vlot en bij het uitstappen staat er ons een zalig zonnetje te wachten.
De voorbode dat het een fantastisch weekend zal worden?.
Er worden ons 2 busjes met 2 chauffeurs ter beschikking gegeven die ons veilig naar het Ibis hotel
brengen. Tijdens de rit heeft de ene groep gemerkt dat er nog slechtere chauffeurs bestaan dan Jo
(grapje coach) en de andere groep weet dat een crèche in Frankrijk hetzelfde is als een kerststal. Het
gesprek in ons busje was zo interessant dat we er niet verder op ingaan. Voor diegene die hierover
toch meer willen weten, Evelien en Claus kunnen u dit in geuren en kleuren vertellen.
En dan is het zover... onze eerste wedstrijd begint om 20u45, tegenstander Mérignac (Division 2)!
De beginfase is zo goed! En nee, niet van Mérignac maar van ons! Niemand kan zijn ogen geloven.
Mérignac wordt gewoon overlopen en daar hebben onze hoeken een groot aandeel in. SLB (Sarah
Liesenborghs-Berden) gooit vlotjes en strak voorbij de keeper zoals alleen zij kan, maar de
uitblinkster 1
ste helft is toch wel Gilke. Alles wat Gil in de eerste helft probeert lukt, met sprekend
gemak laat zij het netje trillen. Niet verwonderlijk dat dit ook de coaches van de tegenpartij opvalt.
’s Avonds, tijdens een gezellig onderonsje in een lokale pub met de Truiense golden oldies en de
Mérignacse trainers, loven zij onze rechterhoek! En terecht!
Heeft Mérignac ons onderschat? Waarschijnlijk, zij passen hun verdediging aan en gaan hoger en
vinniger verdedigen, wij moeten zorgen dat we in beweging zijn zonder bal. We horen Jo en Johan
vaak roepen... looplijnen, bewegen zonder bal. We spelen dit goed uit, want we gaan de rust in met
een voorsprong, 15-17.
In de tweede helft hebben we rond de 5de minuut een 10-minuten dip, kansen genoeg maar de
frisheid om deze aan 100% af te werken is weg. Enkel Edith blijft de hele wedstrijd lang op zeer hoog
niveau keepen. Een dipje op dit niveau wordt onmiddellijk afgestraft. Uiteindelijk verliezen we de
wedstrijd met 31-27. De kopjes gaan omlaag, teleurstelling, hier en daar gevloek want iedereen
denkt hetzelfde ... hier zat meer in!
Conclusie: een gemiste kans. Maar te lang moeten we hier niet over mokken. Er mag gerust een
beetje meer geloof zijn in onszelf en in de ploeg. Want blijkbaar zijn we toch niet het kneusje van het
tornooi zoals we aanvankelijk dachten. En nog een extra “bummer” ... geen shopdag morgen in
Marseille.
De winnaar van onze wedstrijd speelt ‘s anderendaags om 20u45, de verliezer om 14u. Je kunt het al
raden. Winnen is de boodschap zegt Charlotte, want ik wil in Marseille gaan shoppen. Aan Charlotte
heeft het niet gelegen, want zelfs met een scheenbeenvliesonteking aan beide benen heeft het haar
niet belet om tegenaanvallen te lopen en deze keurig af te werken.
Zaterdag 16/12/2017
Sommige meisjes hebben nog verplichtingen op vrijdag en kunnen bijgevolg niet mee op het vliegtuig
stappen. Maar na een heel kort schoonheidsslaapje, het vliegtuig vertrekt om 6u, arriveren
Marteleurke, Lize, Fien, Feline en de die-hardsupporters Christel en Karin op zaterdagmiddag in Plan
de Cuques.
Dit wil zeggen dat we de 2
de wedstrijd aanvangen met onze voltallige ploeg, op volle kracht!
Tegenstander Union Pays d’Aix (National 1)!
Misschien de enige tegenstander die ook geen “reus” in de ploeg heeft, maar wel een fantastische
rechterhoek. Een wow is hier op zijn plaats! Ook al was dit fysiek de minst sterke ploeg, het was wel
een heel intelligente ploeg. De (normaal gezien) gevaarlijke passes van opbouw naar de verre hoek
waren telkens perfect afgemeten. Een heel beweeglijke ploeg met veel inzicht. En de vliegertjes die
de tegenpartij goed uitvoert, vinden we zelf ook mooi om naar te kijken. Maar echt bedreigen
kunnen ze ons niet. Aanvallend zijn wij 6 tegen 6 sterker en regelmatig kunnen we counteren via
Marteleurke en Feline. Wanneer de tegenpartij denkt met een mandekking de wedstrijd te laten
kantelen zijn ze verkeerd. Weten zij veel dat dit in het voordeel van Evelien speelt. Evelien gaat
enkele keren goed door waardoor we onze voorsprong behouden. Dit kan niet meer fout gaan. En
inderdaad... de eerste overwinning is binnen, 25-29! Yes!
Feline, onze yongster valt in en scoort onmiddellijk. Dit geeft haar blijkbaar het nodige vertrouwen,
want ons Félinetje speelt een heel sterke partij/tornooi.
Na onze wedstrijd blijven we nog 1 helft kijken naar onze tegenstander van morgen. Deze 2 ploegen
spelen duidelijk een niveau hoger. Dit gaat andere koek worden, want dees zijn goed. Heel goed.
Conclusie: we hebben gewonnen van een leuke tegenstander met een aparte en slimme speelstijl.
Dat moeten we vieren met een uitstapje naar Marseille city. Vanavond geen soepvlees voor ons,
maar een lekker italiaantje. Na een gezellig avondje keren we hotelwaarts om bij te slapen of
spelletjes te spelen.
Zondag 17/12/2017
Ondertussen weten we dat onze laatste tegenstander de thuisploeg is. HBPC (Division 2) heeft een
profspeelster in de rangen, altijd een leuke ervaring om tegen een prof te spelen (ook al is de kans
groot dat de prof u in het zak zet).
We willen een goed resultaat behalen, een laatste keer alles geven want het is voor ons de laatste
wedstrijd van 2017.
Marteleurke zegt tijdens de opwarming... ik zal content zijn als wij 20 doelpunten kunnen scoren en er
“maar” 45 tegen krijgen. Wisten wij veel wat we toen nog uit onze hoed gingen toveren...
De wedstrijd begint en vanaf de eerste minuut weet je dat het een slopende wedstrijd gaat worden.
Het tempo wat HBPC oplegt is moordend. Na 9 minuten kijk ik een eerste keer naar het scorebord.
Niet naar de score maar naar de tijd, ik ben al stik kapot en het moet nog tegoei beginnen. Terwijl ik
het gevoel heb dat we 9 minuten constant tegenaanval gelopen hebben staan we wel maar 1
doelpunt in het krijt. En dat geeft moed, want een goed begin is veel waard! De thuisploeg is niet van
plan om het tempo te laten zakken, maar ons ploegje is fysiek sterk (die conditietrainingen op
maandag en die helse voorbereiding werpen hun vruchten af) en tegen alle verwachtingen in blijven
we aanklampen. Het kantelmoment in de wedstrijd is de 2 minuten van Marteleurke.
In Frankrijk worden de regels precies anders toegepast, hier wordt absoluut geen contact geduld op
een inkomende hoek, zelfs al verdedig je correct.
Van deze overtalsituatie kan HBPC optimaal profiteren, ze slaan een eerste kloof. Aan de rust staan
we (denk ik) 4 doelpunten in het krijt, misschien zelfs 5. Maar dit vinden we meer dan ok. Bij het
begin van de 2de helft beginnen we aan de achterstand te knabbelen. Als een hecht team gooien we
alles dicht. Toch wel een dikke pluim voor Femke die zowel verdedigend als aanvallend top is.
Iedereen helpt elkaar en de tegenpartij krijgt het steeds moeilijker. We krijgen meer inzicht in hun
bewegingen en kunnen hun beter afstoppen. Aanvallend blijven we scoren, we bewegen goed, gaan
richting doel en werken deze keer onze kansen wel af. Rosine heeft ondertussen Edith vervangen in
doel en doet dit briljant. De Putzeyskes staan ondertussen ook op het veld en storten zich vol
overgave in de wedstrijd, vechtend voor iedere bal. Estelle scoort half groggy nog snel een doelpunt
om vervolgens welverdiend te gaan bekomen. En wanneer Nikki (het hele tornooi) feilloos blijft
vanop de 7m-stip komt HB Sint-Truiden in de laatste minuten op gelijke hoogte. HBPC laat zich niet
uit het lood slaan, het blijft spannend heen en weer gaan! De laatste minuut gaat in en Marteleurke
gaat vol lef de 1 tegen 1 aan, draait rond haar tegenstander en lobt magistraal over de keeper. HBST
staat voor de 1ste keer voor deze wedstrijd! Met nog 20sec te spelen weten we dat ze iets speciaals
van plan zijn... het wordt een vliegerke, maar de laatste pas komt niet aan... HBST wint! 28-29! Hoe
cool is dit!
Estelle en Sara hebben na de wedstrijd allebei een 3de tiet (op hun voorhoofd).
Conclusie: Superleuke en spannende wedstrijd. Hoog tempo, aantrekkelijk om naar te kijken en een
supermachtig gevoel omdat we tegen deze ploeg gewonnen hebben. Iedereen werd ingezet deze
wedstrijd en iedereen heeft gevochten voor wat zij waard is. Een echte teamprestatie!!
Na de wedstrijd ontvang ik een aparte beker voor topscoorder van het tornooi, maar dit is niet de
verdienste van 1 persoon, dit is de verdienste van heel het team, de staf en de dames die thuis
gebleven zijn. Dit tornooi toont aan hoe HBST op 2 jaar tijd enorm is geëvolueerd . Trainers die weten
wat ze moeten doen om het niveau naar omhoog te halen en heel vernieuwend werken. Die geen
uitdaging uit de weg gaan. Kiné’s Marc en Ann, die preventief werken, ons enorm begeleiden en een
absolute meerwaarde zijn voor de club. Inge, ons geweldige madam die enorm veel tijd en gevoel in
de ploeg steekt. Claus, de drijvende kracht achter de marketing rond HBST en diegene die het
bestuur heeft weten te overtuigen om ons deze kans en ervaring te gunnen.
Het enige spijtige voorval is het uitvallen van Evelien, maar hopelijk is dit niet te erg en zal ze met rust
snel weer paraat zijn.
Bedankt HB Sint-Truiden dit was een topervaring!